Netët e fundit të Trojës

OPINIONE

Netët e fundit të Trojës

6 gusht 2005 / TN /
Nga Kabil BUSHATI (Editoriali i gazetës "Shkodra")

Tirana, kryeqyteti ynë, tashmë i ngjan një Troje. Një qeveri që po ikën ngadalë, e certifikuar dhe një që pret të vijë me nxitim, e refrenuar. Në sheshin e luftës beteja ka mbaruar, pa heshta e shigjeta, pa shpata e çomanga, vetëm me fletë votime.

Kali i Trojës, tashmë prej betoni, qëndron si ogur gri pranë ndërtesës pozante të KQZ-së. Ushtarët e partive, janë më qesharakët, një pjesë që u përket humbësve po limerjasin plazheve, ndërsa pjesa tjetër që i përket fitimtarëve janë tepër të zënë për të futë emrat në listat e humbellave të qeverisë.

Nëpër rrugët e nxehta, plot pluhur e smog të Trojës shqiptare, kanë mbet vetëm prostitutat dhe posterat madhoshë të deputetëve nëpër fasada muresh. Opozita e djeshme po negocion nën-stop me aleatët. Ka filluar shpërndarja e karrigeve të kadifenjta.

Qejfmbetje, gërthitje, qaravitje, projektmarrëveshje, ngërdheshje, rrahje shpatullash. Në selinë blu vlon kazani. Po ndahen portofolat. Të gjitha fërkojnë duart. . .

Në selinë rozë heshtje varri. Ka humbë kryetari. Pa nam e pa nishan. Dikush thotë ka shkuar në Sharm El Shejk, dikush thotë ka shkuar në Tenerife të Kanarive, dikush i bie lapsit më larg-ka shkuar në Majami të Amerikës.

Askush nuk tregon të vërtetën, të gjithë rozalinjt gënjejnë. Asnjëri nuk thotë se kryeministri humbës ka shkuar të fshehë portofolin e tij e të bashkëshortes. Askush nuk të thotë se mund të ketë shkuar në Bankën e Frankfurtit apo të Bernës që të çelë llogari të sofistikuara.

Të gjithë kanë frikë të denoncojnë kryeministrin. Edhe mediat. Të varurat e të pa varurat. Të gjithë thonë se çifti kryeministror ka shkuar për pushime private rekreative. Përse ky konformizëm mediatik. Përse nuk thuhet se çifti ynë kryeministror ka shkuar të fshehë paratë nëpër bankat e botës ashtu si Imelda me Markosin e Filipineve.

Gjithsesi Nano kthehet në Tiranë incognito, për të u shfaqë atë natë në qytetin e Durrësit së bashku me Xhoin, në dasmën i ministrit të rendit Iglli Toska.

I veshur me kostum të zi, sikur nuk ka ndodhë asgjë, kryeministri ynë humbës, por i pa certifikuar parakaloi para dasmorëve me tërë galancën e tij moskokëçarëse. Si gjithnjë në darkë nëpër televizionet kryeqytetase u shfaq për të kryer ritualin e zakonshëm të qaravitjes, Nikollë Lesi, i cili vijon të ankohet se partia e tij nuk po përfshihet në qeverinë e re, për t'i dhënë këtij kabineti filozofinë kristjane.

A thua se Nikolla ka mbet të na mësojë filozofinë kristjane, a thua se nuk ka PD-ja përçues të kësaj filozofie dhe ka mbet të ju a mësojë Nikolla?! Më pas, Nano me bashkëshorten u zhdukën përsëri nga kryeqyteti, i hypën karterit dhe sërish do të vërehen nëpër sportelet e bankave të Europës. Ndoshta fshehin parat e drogës, ndoshta arturinat apo bizhutë e thesarit shtetëror të vjedhur vite më parë.

Pra Nano përsëri ka braktisë netët e Trojës shqiptare. Ndokush mund të thotë me skepticizëm:vallë nuk ka pas kohë të bollshme që ai të fshehë paratë nëpër bankat e huaja, vallë ka mbet që gjatë këtyre netëve të fundit të fshehë devizën. Mos u ngut zotëri, është përgjigja e jonë.

Nano nuk e ka besuar se do të humbasë zgjedhjet, bile nuk e beson edhe sot e kësaj dite që ti i dashur lexues i gazetës tona po lexon këto rreshta. Nano ka besuar dhe beson edhe në këtë moment se vetëm ai ka lindur që të drejtojë shqiptarët.

Ai ka kujtuar se do të luajë pafundësisht me votat tona. Po gjithçka në këtë botë ka një limit, ka një sosje. Edhe Nanos tani i është sosë uji i gamiles, i është sosë vaji i kandilit. Dhe për të kjo është një surprizë e frikshme. Ai ka frikën e Makbethit dhe arrogancën e Hitlerit. Organizmat ndërkombëtarë nuk e lejuan Nanon që të futë në veprim policinë për të vjedhur votat ashtu siç veproi në 2001-shin. . .

Gjithsesi Troja-Tiranë po përjeton orët e ankthit. Humbësit nuk i besohet se ka humbë dhe ka frikë të fillojë gjëmën për pushtetin e humbur, ndërsa fituesit nuk i besohet se ka fituar dhe ka frikë t'i bjerë daulles së fitores. . .

Kali i Trojës qnëdron i heshtur në betonin e tij, në ndërtesën e KQZ-së, mu në mes të kryeqytetit. . .

Priami ka ikë, ndoshta në Bankën e Frankfurtit të inkasojë devizën, ndërsa Agamenoni qëndron i heshtur në Selinë blu, në katin e tretë.